عوامل و اساس مرتع داری وروش های کاهش اثرات منفی نباتات سمی و فصل

 عوامل و اساس مرتع داری :
مناطقی که به مراتع اختصاص داده می شود بایستی زمینهایی باشد که احتیاجی به آبیاری نداشته باد. این گونه اراضی به علت داشتن شیبهای تند و کوهستانی بودن و به علاوه کمی نزولات آسمانی جهت کشت گیاهان مزروعی مناسب نمی باشد. از نظر دیگر این مسئله روشن است که معمولاً احشام مایلند به طریقی که تربیت شده و در محلی که به آن خو گرفته اند چرا نمایند. برخی حیوانات دارای نیروی زیادی بوده قادرند مسافات طولانی و صحراهای خشک و کم آب و علف را تحمل و طی نمایند. برای نمونه می توان حیوانات اهلی شتر و از حیوانات شکاری آهو را نام برد. گاو معمولاً در اراضی مسطح و هموار چرا می نماید و به نقاط کوهستانی که دارای شیب می باشد و به ویژه به نواحی سنگلاخی علاقه چندانی ندارد. بهتر است گاو شیری را به جای چرانیدن در چراگاه های جلگه ای و کوهستانی در چراگاه های اطراف شهر و یا در طویله به وسیله تعلیف علوفه سبز یا خشک تغذیه و نگهداری نمود.
جنگل های مسطح شمال ایران محل مناسبی برای چرای گاو می باشد. در ایران تنها شیب دامنه ها در وضع چرای یک مرتع مؤثر نمی باشد بلکه شرایط و عوامل دیگری مانند نوع نباتات و فاصله مرتع تا آب نیز نقش عمده ای به عهده دارد. گوسفند و بز احشامی هستند ...  

    

Alonefarmer.ir   / Alonefarmer.mihanblog.com